یکشنبه 92 آبان 5 , ساعت 5:7 عصر
یکی از محققین می فرماید:
هر کس یکی از اسماء و صفاتی که میان خلق و خالق مشترک است، به اندازه طاقت بشریه در خود تحقق بدهد، نور آن اسم به او داده می شود.
این مطلب بسیار دقیق است.
اولاً فرموده: اسماء مشترک، زیرا بعضی از اسماء و صفات، مختص ذات حق است، مثل الله، احد، صمد، خالق، و ..
اولاً فرموده: اسماء مشترک، زیرا بعضی از اسماء و صفات، مختص ذات حق است، مثل الله، احد، صمد، خالق، و ..
اما بعضی دیگر مشترک است، یعنی مخلوق هم می تواند ولو به اندازه ضعیفی، مضریت برای آن اسم داشته باشد، مثل اسم کریم، رئوف، رحیم، جواد، ستار و امثال اینها.
ثانیا
فرموده: به قدر طاقت بشریه، زیرا هیچ مخلوق نمی تواند صفات خدا را به طور
کامل دو خود تحقق دهد! بلکه به مقدار امکان و به اندازه توانایی که خداوند
در بشر قرار داده، می تواند سنخیت و مظهریتی پیدا کرد.
یکی
از اسماء خداوند، ستارالعیوب است. ما می توانیم به انداره قدرت و توانایی
خویش، عیوب افراد را بپوشانیم. یکی از طرق بهره بردن از ائمه، پرهیز از
عیبجویی و کنترل زبان است. انسان از لغزش های مومنان بگذرد، گذشت داشته
باشد.
اگر
عطری از اسماء خداوند داشته باشیم، نور آن اسم در ما ایجاد می شود. بهره
بردن از انوار و فیوضات ائمه، از طریق اخلاق است. وقتی سنخیت بیت علت و
معلول پیدا شد، دیگر افاضه حتمی است. اگر ذره ای با ائمه سنخیت و ارتباط
پیدا کنیم، فیض و نور حتمی است!
(قسمتی از سخنان استادعزیز، آیت الله فاطمی نیا)
نوشته شده توسط دریا | نظرات دیگران [ نظر]
