تنها گناهی که با توبه بخشیده نمی شود!<\/h3>
حق‌الناس یعنی حساب و کتابی که در آن با مردم طرفیم. بدهی که به مردم
داریم. حق الناس در منابع و متون اسلامی، چه در قرآن و چه در روایات
معصومین علیهم السّلام و کتب فقهی جایگاه خاصی دارد. به گونه ای که اقامه
قسط و عدل و برقراری عدالت اجتماعی و ادای حقوق الناس یکی از عمده‌ترین
اهداف بعثت پیامبران است.
«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ
وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ
بِالْقِسْطِ» (حدید، 25)؛ ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم و با
آنها کتاب آسمانی و میزان شناسایی حق از باطل نازل کردم تا مردم قیام به
عدالت کنند (و احقاق حقوق و بسط عدل و داد به طور خود جوش از درون جامعه
بشری آشکار شود).
در اینجا چون صاحب حق مردم اند، رعایت و نادیده گرفتن
آن ارتباط مستقیمی با بحث عدالت خداوند دارد. خداوندی که یکی از صفاتش
عادل بودن است و دینی که یکی از اصولش عدل است، چگونه ممکن است حقوق انسان
ها برایش کم اهمیت باشد. در دین اسلام حق انسان ها از جهتی شاید از حق
خداوند نیز مهمتر لحاظ شود، بطوری که خداوند ممکن است در روز قیامت از حق
خود بگذرد اما هیچ گاه از حق انسان های دیگر نخواهد گذشت. البته باید توجه
داشت که حق الناس، حق الله هم هست، زیرا هیچ کس جز خدا اصالتا و ذاتا حقی
ندارد و حقوق مردم از جانب خدا تعیین شده و تضییع آن مخالفت با حکم و حق
الهی تعیین شده در حق دیگران است.
قرآن کریم، به هنگام نکوهش از قوم
یهود و ذکر اعمال زشت آنان می‌فرماید: «...وَ أَکْلِهِمْ أَمْوالَ
النَّاسِ بِالْباطِلِ...» آنان در اموال مردم بدون مجوز و به ناحق تصرف
می‌کردند. (نساء، 161)
امیرمومنان (ع) می فرمایند: خدای سبحان حقوق
بندگانش را بر حقوق خویش مقدم کرده است و رعایت حقوق مردم به ادای حقوق
خدا خواهد انجامید.
همچنین می فرمایند: ستم برخی بندگان بر برخی دیگر بدون ادای حق الناس بخشوده نمی شود.
امام
صادق (ع) نیز فرمودند: کمترین حقوق برادرت بر تو این است که هر آنچه را
برای خودت می پسندی برای او نیز بپسندی و آنچه برای خود نمی پسندی بر او
نیز روا نداری و نیز فرمودند: مومن بر مومن هفت حق دارد. واجب ترین آنها
این است که آدمی تنها حق را بگوید، هر چند به زیان خودش و پدر و مادرش
باشد.
موارد زیادی در مورد حق‌الناس بیان شده مانند احترام به جان و
مال مردم به این معنا که به جان و مال مردم ضرر نرسانیم و کاری نکنیم که
ضرری به جان مردم وارد شود یا دیگران از رفتار ما آسیب ببینند.
احترام
به آبروی مردم هم از موارد حق‌الناس است یعنی انسان به گونه‌ای رفتار کند
که آبروی دیگران از دست و زبان انسان محفوظ بماند، کاری نکنیم که حرمت
دیگران شکسته شود و آبروی دیگران نزد مردم پایین بیاید.
امام صادق (ع) فرمودند: هر کس آبرو و حیثیت مومنی را بشکند، باید آن را ترمیم کند.
بنابراین
باید از هر کاری که باعث هتک حرمت دیگران می‌شود پرهیز کرد مانند پرهیز از
غیبت کردن، پرهیز از دروغ بستن به دیگران یعنی کسی کاری را انجام نداده،
گناهی نکرده اما ما به دروغ او را متهم به آن کار کنیم.
پرهیز از تهمت
زدن به دیگران، پرهیز از افشاگری اسرار دیگران، چون به هر صورت ممکن است
انسان مسائل مخفی و اسرارگونه‌ای داشته باشد که نمی‌خواهد کسی از آنها
باخبر شود، برملا کردن این اسرار سبب آبرو ریختن آنها می‌شود.
از موارد
دیگر حق‌الناس احترام به حق بهره‌مندی مردم است، یعنی به گونه‌ای رفتار
کنیم که همه انسان‌ها به آن حقوق مشترکشان برسند و رفتار ما به گونه‌ای
نباشد که خدایی نکرده بعضی از انسان‌ها از حقوق خودشان باز بمانند یعنی
مانع ایجاد کنیم برای آنها در رسیدن به حقشان.
حضرت علی (ع) می‌فرماید:
«اَمّا الظّلم الّذی لا یُترکُ، فَظلمُ العباد بَعضُهُم بعضاً» «امّا ظلمی
که بخشوده نمی‌شود ظلمی است که بعضی از بندگان خدا بر بعض دیگر می‌کنند.»
و
در روایت دیگری آن حضرت (ع) حتی ادای حق الناس را از حق الله مهمتر
دانسته و می‌فرماید: «جَعلَ الله سُبحانه حُقوقُ عبادِهِ مُقدّمةً علَی
حُقُوقهِ فَمنْ قامَ بِحقُوقُ عبادالله کانَ ذلک مؤدّیاً الی القیامِ
بِحقوقِ الله»
«خداوند حقوق بندگانش را مقدم بر حقوق خود قرار داده و کسی که حقوق بندگانش را رعایت کند حقوق الهی را نیز رعایت خواهد کرد.»
بنابر
آنچه گذشت، رعایت نکردن حق‌الناس آثار و تبعاتی برای انسان دارد. در حدیث
آمده است تمام گناهان انسان با توبه بخشیده می‌شوند غیر از حق‌الناس.
یعنی کسانی که حق دیگران بر گردن آنها مانده است جز با ادای حق دیگران یا رضایت گرفتن از آن اشخاص گناهان بخشوده نمی‌شود.
حتی اگر انسان روزه‌های زیاد بگیرد یا تمام عمرش نماز شب بخواند، هیچ تأثیری در گناه ظلم بر دیگران ندارد.
حاصل
آن که حق الناس از نظر اسلام دارای گسترة وسیعی است، به عبارتی حق الناس
در همه ابواب فقه وجود دارد و می‌توان گفت که بابی از ابواب فقه اسلامی
نیست، مگر اینکه مسایل فراوانی در زمینه حق الناس وجود دارد.
منابع:
1- قرآن
2- نهج البلاغه
3- غرر الحکم
4- مفاتیح الحیات
انتهای خبر/
حق‌الناس یعنی حساب و کتابی که در آن با مردم طرفیم. بدهی که به مردم
داریم. حق الناس در منابع و متون اسلامی، چه در قرآن و چه در روایات
معصومین علیهم السّلام و کتب فقهی جایگاه خاصی دارد. به گونه ای که اقامه
قسط و عدل و برقراری عدالت اجتماعی و ادای حقوق الناس یکی از عمده‌ترین
اهداف بعثت پیامبران است.
«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ
وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ
بِالْقِسْطِ» (حدید، 25)؛ ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم و با
آنها کتاب آسمانی و میزان شناسایی حق از باطل نازل کردم تا مردم قیام به
عدالت کنند (و احقاق حقوق و بسط عدل و داد به طور خود جوش از درون جامعه
بشری آشکار شود).
در اینجا چون صاحب حق مردم اند، رعایت و نادیده گرفتن
آن ارتباط مستقیمی با بحث عدالت خداوند دارد. خداوندی که یکی از صفاتش
عادل بودن است و دینی که یکی از اصولش عدل است، چگونه ممکن است حقوق انسان
ها برایش کم اهمیت باشد. در دین اسلام حق انسان ها از جهتی شاید از حق
خداوند نیز مهمتر لحاظ شود، بطوری که خداوند ممکن است در روز قیامت از حق
خود بگذرد اما هیچ گاه از حق انسان های دیگر نخواهد گذشت. البته باید توجه
داشت که حق الناس، حق الله هم هست، زیرا هیچ کس جز خدا اصالتا و ذاتا حقی
ندارد و حقوق مردم از جانب خدا تعیین شده و تضییع آن مخالفت با حکم و حق
الهی تعیین شده در حق دیگران است.
قرآن کریم، به هنگام نکوهش از قوم
یهود و ذکر اعمال زشت آنان می‌فرماید: «...وَ أَکْلِهِمْ أَمْوالَ
النَّاسِ بِالْباطِلِ...» آنان در اموال مردم بدون مجوز و به ناحق تصرف
می‌کردند. (نساء، 161)
امیرمومنان (ع) می فرمایند: خدای سبحان حقوق
بندگانش را بر حقوق خویش مقدم کرده است و رعایت حقوق مردم به ادای حقوق
خدا خواهد انجامید.
همچنین می فرمایند: ستم برخی بندگان بر برخی دیگر بدون ادای حق الناس بخشوده نمی شود.
امام
صادق (ع) نیز فرمودند: کمترین حقوق برادرت بر تو این است که هر آنچه را
برای خودت می پسندی برای او نیز بپسندی و آنچه برای خود نمی پسندی بر او
نیز روا نداری و نیز فرمودند: مومن بر مومن هفت حق دارد. واجب ترین آنها
این است که آدمی تنها حق را بگوید، هر چند به زیان خودش و پدر و مادرش
باشد.
موارد زیادی در مورد حق‌الناس بیان شده مانند احترام به جان و
مال مردم به این معنا که به جان و مال مردم ضرر نرسانیم و کاری نکنیم که
ضرری به جان مردم وارد شود یا دیگران از رفتار ما آسیب ببینند.
احترام
به آبروی مردم هم از موارد حق‌الناس است یعنی انسان به گونه‌ای رفتار کند
که آبروی دیگران از دست و زبان انسان محفوظ بماند، کاری نکنیم که حرمت
دیگران شکسته شود و آبروی دیگران نزد مردم پایین بیاید.
امام صادق (ع) فرمودند: هر کس آبرو و حیثیت مومنی را بشکند، باید آن را ترمیم کند.
بنابراین
باید از هر کاری که باعث هتک حرمت دیگران می‌شود پرهیز کرد مانند پرهیز از
غیبت کردن، پرهیز از دروغ بستن به دیگران یعنی کسی کاری را انجام نداده،
گناهی نکرده اما ما به دروغ او را متهم به آن کار کنیم.
پرهیز از تهمت
زدن به دیگران، پرهیز از افشاگری اسرار دیگران، چون به هر صورت ممکن است
انسان مسائل مخفی و اسرارگونه‌ای داشته باشد که نمی‌خواهد کسی از آنها
باخبر شود، برملا کردن این اسرار سبب آبرو ریختن آنها می‌شود.
از موارد
دیگر حق‌الناس احترام به حق بهره‌مندی مردم است، یعنی به گونه‌ای رفتار
کنیم که همه انسان‌ها به آن حقوق مشترکشان برسند و رفتار ما به گونه‌ای
نباشد که خدایی نکرده بعضی از انسان‌ها از حقوق خودشان باز بمانند یعنی
مانع ایجاد کنیم برای آنها در رسیدن به حقشان.
حضرت علی (ع) می‌فرماید:
«اَمّا الظّلم الّذی لا یُترکُ، فَظلمُ العباد بَعضُهُم بعضاً» «امّا ظلمی
که بخشوده نمی‌شود ظلمی است که بعضی از بندگان خدا بر بعض دیگر می‌کنند.»
و
در روایت دیگری آن حضرت (ع) حتی ادای حق الناس را از حق الله مهمتر
دانسته و می‌فرماید: «جَعلَ الله سُبحانه حُقوقُ عبادِهِ مُقدّمةً علَی
حُقُوقهِ فَمنْ قامَ بِحقُوقُ عبادالله کانَ ذلک مؤدّیاً الی القیامِ
بِحقوقِ الله»
«خداوند حقوق بندگانش را مقدم بر حقوق خود قرار داده و کسی که حقوق بندگانش را رعایت کند حقوق الهی را نیز رعایت خواهد کرد.»
بنابر
آنچه گذشت، رعایت نکردن حق‌الناس آثار و تبعاتی برای انسان دارد. در حدیث
آمده است تمام گناهان انسان با توبه بخشیده می‌شوند غیر از حق‌الناس.
یعنی کسانی که حق دیگران بر گردن آنها مانده است جز با ادای حق دیگران یا رضایت گرفتن از آن اشخاص گناهان بخشوده نمی‌شود.
حتی اگر انسان روزه‌های زیاد بگیرد یا تمام عمرش نماز شب بخواند، هیچ تأثیری در گناه ظلم بر دیگران ندارد.
حاصل
آن که حق الناس از نظر اسلام دارای گسترة وسیعی است، به عبارتی حق الناس
در همه ابواب فقه وجود دارد و می‌توان گفت که بابی از ابواب فقه اسلامی
نیست، مگر اینکه مسایل فراوانی در زمینه حق الناس وجود دارد.
منابع:
1- قرآن
2- نهج البلاغه
3- غرر الحکم
4- مفاتیح الحیات
انتهای خبر/
دیروز اومدم شیراز و مهران ساعتای 12 بود ک اومد دنبالم
چون من وقتی رسیدم رفتم پیش ندا دوستم تو خوابگاهشون
وااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای دیشب خیلیییییییییییییییییییییییییییییییییییییی باحال بود
بازم کار جدید!!!!!!
واااااااااااااااااااااااااااااااااااای خیلییییییییییییییییییییییی خوش گذشت
بلاخره بعد از چهار ماه رفتیم پیش هم
تا صبح بازن رو دستش خوابیدم
الهی بمیرم باوجودی که اذیت شده بود بخاطر پاش ولی بازم چیزی نگفته بود جم هم نخورده بود تا من راحت بخوابم
خدایا چقدر این کررررررررررررره خخخخخخخخخخخخررره من مهربونه!!!!!؟؟؟؟؟؟!!!!!!
دیگه هیچوقت نمیذارم قضیه سه ماه تابستون تکرار بشه بهش قول دادم
الانم مهران رفته کلاس تا دو هم نمیاد منم اومدم اینجا تا ی کم از ذوقمو بابت دیشب اینجا خالی کنم
واااااااااااااااااااای هنوزم باورم نمیشه ک ...!!!!!!
نام اسب از ایران و زبان پارسی گرفته
شده است. اسب در زبان اوستایی اسپا، در زبان پهلوی اسپ و در پارسی کنونی اسب، در
زبان هندی اسوا، در لهجه کردی هسپ نامیده می شود. در پشتو اس و در زبان آسی افسا و
در بلوچی اسپ نامیده می شود.
گفته بودی با حرف مردم چه کنی؟
نگران مردم نباش
تابستان که شد،
لابه لای شاخ و برگ درختان جا می خورم
دربهار،
میوه میشوم سُر میخورم ،
سرازیر میشوم ب رگ هایت
پاییز،
دیگر نیستم
تا برای زغال چشم هایم دل نگران شوی
